Ooit droomde Nederland van een gekozen minister-president met visie, charisma en een stem die niet direct doet denken aan een PDF-bestand dat wordt voorgelezen Ai. Wat we kregen? Dick Schoof. Een voormalig topambtenaar van de AIVD — oftewel, onze eigen James Bond met een aktetas vol bureaucratie. En die schoof (haha) ineens zó de ambtswoning binnen, zonder dat iemand er erg in had. Maar ja, zo werkt democratie in Nederland.
Geen zorgen maken, maar wel alert zijn?
In een interview met NOS Stories mocht Premier PowerPoint zich buigen over een heikel thema: de dienstplicht. En dat deed hij zoals alleen een ex-geheime dienstchef dat kan — met zinnen die tegelijk waarschuwen én sussen. Jongeren moeten zich volgens Schoof "geen zorgen maken", maar "wel alert zijn".
Wat betekent dat dan? Moeten 17-jarigen vanaf nu met een verrekijker de horizon afspeuren op Russische paratroepers? Of gewoon elke ochtend angstig hun brievenbus controleren op een dienstplichtbrief?
Of voortaan hun pushmeldingen checken op Russische invasies? “Oorlog in aantocht, klik hier voor jouw persoonlijke mobilisatiecode!
Dick Schoof zelf heeft overigens nooit in dienst gezeten geeft hij aan. Hij had namelijk broederdienst, een regeling waarbij je niet hoeft te gaan als je twee oudere broers al gediend hebben. Ja, vroeger had je nog meerdere broers in één gezin. Broederdienst in 2025? Niemand (behalve Achmed) heeft meer twee broers. En weinig mensen kunnen zich een gezin met meer dan één kind veroorloven.
De boodschap van Schoof is glashelder vaag: "Er is geen oorlog, maar stel je voor van wel. We hoeven geen paniek, maar misschien moeten we wel voorbereid zijn. We liggen er niet wakker van, behalve als we wakker liggen."
Oorlog is mogelijk. Gevaar is denkbaar. En dus moeten jongeren misschien straks vechten. Terwijl politici vrolijk meedoen in geopolitieke spierballenshows van Washington tot Warschau. Ze roepen sancties, sturen wapens, wapperen met de NAVO-vlag — maar als het straks echt misgaat? Dan mag jij, of je kind met je AirPods nog in, frontaal richting loopgraaf.
Eerst een NAVO-top vol champagne, nu jouw kind in camouflage?
Wie het vorige artikel over de NAVO-top in Den Haag heeft gelezen — “Moderne veste voor de elite, en de burger mag weer dokken” —Kan voorzien waar dit wellicht heen gaat. Terwijl politici gezellig borrelen met generaals en defensiedeals sluiten in een modern kasteel onder het genot van een glas champagne en wat bitterballen, wordter in de samenleving alvast gepolijst aan de ruggengraat van het toekomstige leger.
De politiek weet wat ze doet
Laten we eerlijk zijn: dit soort vage boodschappen lijken geen toeval te zijn. Politici houden van mist. Als je alles in onduidelijkheden verpakt, kunnen ze achteraf altijd zeggen: "Ja maar we hebben toch gewaarschuwd?" Ondertussen schuiven ze verantwoordelijkheden af op “de situatie in de wereld”, terwijl het kabinet zelf meedraait in het internationale haantjesgedrag: sancties hier, NAVO-verplichtingen daar, stoer taalgebruik in talkshows. En ondertussen verwachten ze dat de jeugd straks de wapens opraapt als het misgaat. Zonder debat. Zonder stem. Zonder keuze.
