Jaap Reesema heeft schurft opgelopen. Daar vertelt hij uitgebreid over in zijn podcast met Sander Schimmelpenninck wanneer het gaat over de schurftepidemie. Hij noemt het zelfs het ergste dat hij ooit heeft meegemaakt en verklaart: ‘ik wilde dood’.

De schurftepidemie

Het onderwerp waar je al jeuk van krijgt door erover te praten, wordt door Jaap opgegooid: “Ik wil het eigenlijk hebben over schurft. Schurft! Wat een ontzettend lekker woord.” Onze grote vriend Sander Schimmelpik antwoordt daarop: “Ja, de schurftepidemie.”

Schelden met ziektes

Sander weet wel hoe het komt dat deze oude epidemie opnieuw de kop op komt steken: “En het is wel mooi, eigenlijk omdat we zoveel schelden in Nederland met ziektes, lijken die ziektes allemaal weer terug te komen. Dus… Tering is gewoon tbc, hè?” Omdat we schelden met verschillende ziektes, komen ze weer terug. Dat klinkt inderdaad wel logisch. Dat ik daar zelf nog niet eerder aan dacht…

Jaap Reesema heeft schurft opgelopen

“Ik zal jou eens wat vertellen, Sander”, begint Jaap Zondernek. “Ik heb het zelf gehad. Schurft. Ja, ja, ja, ja. Dit is heus.” Haha. “Ik heb het ooit gehad in mijn studententijd en het kwam inderdaad… Dat heb jij heel goed geraden, een beetje door de Hermes House Band. We waren op Curaçao en ik kwam terug en ik kreeg, bleek achteraf, schurft. Toen dacht iedereen natuurlijk dat ik bij Campo Alegre was geweest. Dat is hét hoerendorp van Curaçao. Dat is een dorp met een Albert Heijn en een Hema, alles erop en eraan. Het ligt daar aan zee en daar komen schepen met hoeren.” Ik weet niet of dit moet klinken als een droom of als een nachtmerrie. In ieder geval…

‘Even sfeer proeven’

Schaamteloos vervolgt Jaap Reesema zijn verhaal: “Daar ben ik wel eens geweest, gewoon als toerist om te kijken hoe dat werkt en hoe de hazen lopen daar. Gewoon even sfeer proeven. Ik vind ook dat je dat moet doen, dat is gewoon goed.” Ja, precies. Dit klinkt wel als een zeer verdacht verhaal, maar laten we het daar maar niet over hebben.

‘Ik wilde dood’

Volgens Jaap liep hij daar schurft op, maar niet om de reden die wij nu allemaal denken, maar om een andere reden. “Je krijgt het dus wel ook van vies beddengoed. We sliepen natuurlijk in een of ander goor hostel. En ik kan je vertellen dat het hebben van Schurft… Ik heb een paar nachten echt huilend… Ik… Serieus, ik wilde dood. Ik heb huilend en schreeuwend… heb ik mezelf ‘s nachts tot bloedens toe gekrabd”, aldus Jaap. Wat een naar verhaal, zeg.

Zalfje van goud

De vader van zijn huisgenoot was dermatoloog. Hij maakte de huisgenoot wakker en beval hem zijn vader te bellen, omdat er ‘iets moest gebeuren’. Uiteindelijk kreeg hij bij een nachtapotheek een zalfje waardoor het overging, maar hij omschrijft het als ‘het meest vervelende dat hij ooit in zijn leven heeft meegemaakt’. Betekent dit dat we na dat vreselijke lied over het jasje van goud straks een vervolg krijgen dat het zalfje van goud genoemd wordt? Laten we het hopen van niet.