Ach ja, Wilfred Genee. De man die zo vaak andermans liefdesleven fileert aan talkshowtafels, maar zodra het spotlicht onverwacht op zíjn eigen avonturen schijnt, plotseling verandert in een soort zenuwachtige toneelmeester die achter het gordijn wil verdwijnen.
In de meest recente aflevering van zijn BNR-programma The Friday Move kreeg de Ladyshave de wind van voren van zijn gast Marianne Zwagerman, die duidelijk genoeg had van de gebruikelijke omkering van rollen. Wanneer zij wéér een vraag naar haar relatiestatus voor haar kiezen krijgt, is ze er klaar mee. “Waarom zitten wij het weer over ons liefdesleven te hebben? Ja, míjn liefdesleven!”
En toen kwam de mokerslag. “Het gaat nooit over jóuw liefdesleven, terwijl jouw liefdesleven heel veel boeiender schijnt te zijn. Wie ik ook spreek in de mediawereld, hè, áltijd als ik zeg: ‘Ik ga naar de uitzending met Wilfred Genee’, dan zeggen ze: ‘Gaat hij nog steeds zoveel vreemd?’”
Auw. Zelfs de altijd gesoigneerde Genee leek even z’n stem te verliezen. “Is dat zo?”, stamelde hij, zichtbaar niet gewend aan het feit dat de messen deze keer voor hém geslepen waren.
“Nou, ik herken me daar niet in, echt niet,” probeerde hij nog, terwijl zijn geloofwaardigheid langzaam van de tafel druipt als een te zachte brie in de zon. En nee hoor, hij ontkent het niet direct, want dát zou te duidelijk zijn. Nee, hij komt met de klassieker: “Nou, ik zit al heel lang in hetzelfde huwelijk volgens mij…”
Volgens jou? Dat klinkt toch als iemand die z’n trouwring eerder als accessoire draagt dan als symbool. Marianne, niet van gisteren, kaatst terug: “Ja, je moet wel in een huwelijk zitten om vreemd te kunnen gaan…”
En dan de klassieke move: ontwijken, afleiden, doorschuiven. “Maar goed, we zaten bij jou!” Ah ja, daar is ‘ie weer: de interviewtechniek die hij zelf vaak zo haat bij politici.
Wilfred Genee komt met slap excuus
En het mooiste komt nog. Als Marianne opmerkt dat hij niet eens het type is waar vrouwen massaal omheen zwermen — “Jij staat hier gewoon achter de schermen met de sponsor te lullen enzo. Je staat niet even met dat leuke meisje van de bediening.” — grijpt Wilfred naar het laatste redmiddel en komt hij met excuses aanzetten. “Het lastige met dit soort gesprekken, als ik ze nu ga voeren met jou, is dat ze uit hun verband worden getrokken… Zeker met mijn kinderen heb ik helemaal geen zin om daar op te reageren.”
Een klassiek stukje Genee: als je de bal niet meer terug kunt kaatsen, klop dan maar op de snaren van medelijden. En dat terwijl hij zelf altijd begint over Zwagermans liefdesleven — iets wat ze fijntjes opmerkt met: “Maar jij doet het wel. Jij begint áltijd over mijn liefdesleven. Ik begin er nooit over!”
