Het zat er natuurlijk al aan te komen: de overname van de vakantieparken van realityster en zelfverklaard ondernemer Peter Gillis loopt volledig uit de hand. De beoogde koper, Taeke Dijkstra – Friese zakenman met principes van beton en een portemonnee van titanium – laat weten dat hij geen cent gaat betalen voor de negen Oostappen-parken, waaronder Vakantiepark Arnhem. Inderdaad: nul euro. Nada. Noppes.
En waarom? Omdat hij zich, volgens zijn eigen kamp, "vern*ukt" voelt. Tja, dat is ook niet fijn natuurlijk. "Dijkstra voelt zich verneukt en is woedend op Gillis.”
Wat is er gebeurd? Nou, Dijkstra dacht voor een luttele 185 miljoen euro even een paar parken over te nemen. Lekkere deal. Alleen jammer dat, zodra de inkt van het contract droog was, de Belastingdienst ook ineens besloot dat ze die parken best leuk vonden – en legden doodleuk beslag. Verrassing! De rechter vond echter dat een deal een deal is en oordeelde vorige week dat de verkoop gewoon doorgaat.
Dat laat Dijkstra zich natuurlijk niet zomaar zeggen. Dus laat hij de teller lekker lopen: voor elke dag dat hij niet betaalt, komt er een ton bij. En na elf dagen – feest! – wordt het zelfs een halve miljoen per dag, met een maximum van 100 miljoen euro aan dwangsommen. Maar Dijkstra knippert niet met zijn ogen.
"En principes mogen geld kosten,” aldus zijn adviseur Jeroen Ferarra, die blijkbaar geen calculator nodig heeft om dat bedrag te relativeren.
Soap rond Peter Gillis
Het wordt nog mooier. De soap rond Peter Gillis – bekend van zijn televisiekunstjes en zijn wat creatieve boekhouding – blijft voortduren. Want naast deze verkoopklucht kreeg Gillis ook nog eens een half jaar cel aan zijn broek voor belastingontduiking en knoeiwerk in de administratie. Uiteraard ging hij in hoger beroep. Want als iets niet bevalt, gewoon negeren, toch?
En de Belastingdienst? Die vond dat Gillis nog wat open had staan: 2,5 miljoen euro boete voor jarenlang zwart verhuren van zijn stacaravans en vakantiehuisjes. Een kleinigheidje.
Gillis gooide begin dit jaar uiteindelijk de handdoek in de ring. Want ja, ondernemen in Nederland is natuurlijk héél moeilijk als je dingen niet volgens de regels doet. De gemeenten waren ook niet bepaald fan meer: horecavergunningen werden ingetrokken en de sfeer werd er niet beter op. Dus besloot hij de boel te verkopen. Aan wie? Aan Dijkstra en wat investeerders met vermoedelijk iets te veel vertrouwen en iets te weinig due diligence.
Maar ja, "Dijkstra wist dat er wat zaakjes liepen, maar Gillis heeft de grote zaken verzwegen. Stelde allemaal niets voor, volgens hem. De inkt van het contract was nog niet droog of de Belastingdienst legde beslag op de parken,” aldus Ferarra.
Dijkstra heeft het inmiddels helemaal gehad. Eerst beslag, toen een veroordeling, en wie weet wat er nog uit de kast komt rollen. "Het kan toch niet zo zijn dat je een huis met allerlei verborgen gebreken moet kopen?” klinkt het verontwaardigd. Inmiddels zijn ook de investeerders die Dijkstra optrommelde flink nerveus geworden.
En dus is de koers nu simpel: ramkoers. Een bodemprocedure komt eraan. En in de tussentijd? Dijkstra laat de boetes lekker oplopen. Want wat is nou een ton per dag als je principieel verontwaardigd bent?
