Gers Pardoel duwde vrouw van trap, je kunt het niet geloven. Nu heb ik het sowieso niet zo op rappers. De een is nog een vervelendere kl*#tzak dan de ander. Ze denken half dat ze Jezus zijn, maar een behoorlijk plaatje maken zit er niet in. Een van de meest sukkelige is Gers Pardoel met zijn jankliedjes. Alleen dat blijkt dus een hufter eerste klas te zijn die zijn vrouw voor de ogen van de kinderen van de trap heeft afgepleurd.

“Toen Gerwin me voor de ogen van onze kinderen van de trap duwde, dacht ik: hier stopt het”, zegt zijn ex Sélina. “In 2011, toen hij al was doorgebroken. Ik wilde naar de verjaardag van mijn opa. Maar Gerwin was ziek en wilde dat ik bij hem bleef. Hij werd heel kwaad. Ik had toen nog een huistelefoon en die rukte hij uit de muur alvorens hem kapot te gooien. Toen ik zei dat hij weg moest gaan, begon hij me te duwen en met huisraad te bekogelen. Ik ben naar mijn slaapkamer gevlucht, maar hij sloeg dwars door de deur. Daar heeft hij me op de grond gegooid en is hij met zijn schoen op mijn hoofd gaan staan. Hij heeft ook alles uit mijn kasten gegooid. Dat was de eerste keer dat ik op advies van mijn broer een klacht tegen hem heb ingediend.”

Klinkt als een leuke jongen, die zingt over om achter op zijn bagagedrager te gaan zitten om naar Rome of Parijs te gaan. Oh nee, wacht. Wat een verschrikkelijk penis van een paard.

“Eigenlijk zijn er twéé gebeurtenissen geweest. Ooit was ik gevlucht naar een vakantiehuisje, van waaruit ik een nieuwe huurwoning regelde. Gers is me daar komen opzoeken en terwijl ik aan de lijn zat met mijn broertje, heeft hij me bij mijn haren naar buiten gesleurd en mijn telefoon vernield. Die avond is hij niet veel verderop door de politie opgepakt en heb ik opnieuw een klacht ingediend. Daarna heb ik maanden met een aware button (alarmeringssysteem voor slachtoffers van huiselijk geweld, red.) moeten rondlopen. Maar hét doorslaggevende moment was een incident waar Goud en Rocci getuige van waren.”

“De zoveelste ruzie resulteerde in: Gers Pardoel duwde vrouw van trap. En tijdens mijn val zag ik de kinderen. Rocci kon nog niet eens lopen. Ik had net zo goed mijn nek kunnen breken en dood kunnen zijn die dag. Toen ik in de bocht van die trap lag, gingen mijn ogen open. Rocci ziet haar mammie als ’een baas’. Als een sterke vrouw die haar eigen zaakjes regelt. Maar thuis kreeg die mama wel klappen. Ik wilde mijn dochter niet laten opgroeien met dat idee. Mijn moeder ik en zijn stoere, trotse vrouwen. Ik wilde niet dat mijn dochter later ook slaag zou krijgen in de gedachte dat zoiets normaal is.”