Dat het wicht vrijwel niets kan was reeds bekend. Dat ze daarom aan het werk mag bij de NPO ook. Dat ze daar zal falen wegens het eerst genoemde feit ook. Nou, dan zijn we wel klaar. Neen, dat zijn we niet. Gisteren zat dat verschrikkelijk hoopje zelfgeilende ellende te vertellen over haar “doorbraak” bij het grote publiek. Ze mocht toen punten uitdelen bij dat nichtengala en begon als een totale staatsmongool te gillen toen Duncan Laurence won.
Kijken naar dat Songfestival doen normale mensen niet, maar de hele natie schaamde zich kapot voor Emma. Heel Europa keek ernaar en dacht dat de bezuinigingen op de GGZ wel zijn sporen nalaat. Ze zat gisteravond bij Op1 te vertellen dat ze dat gekrijs niet beschamend vindt. “Ik vind eigenlijk dat ik het best goed heb gedaan. Als ik terugkijk denk ik: nou… Ik had schijt. Ik denk: ik blijf gewoon praten, ze gaan me toch niet wegknippen. Zo werkt het toch?”
Dat achterlijke gedoe was een doorn in het oog voor ons volk. Dat begrijpt Wortelboer best, maar dat volk (dat haar salaris betaalt) kan wegzakken in een zwavelput. “Ze hadden wel een punt. Het was ook hysterisch, maar dat vind ik niet iets negatiefs. Zij wel, maar ik zie dat niet zo.”