Carlo Boszhard schrijft in zijn column in Televizier dat hij De TV Kantine wil ‘heropenen’. Hij denkt na over een nieuwe aflevering van het gestorven tv-programma.
Carlo was zelf ooit helemaal klaar met het programma. Zo schrijft hij: “Toen Irene Moors besloot om de verkleedkist dicht te doen, was ik er zelf ook even klaar mee.” Hij vervolgt: “Daarbij vroeg ik me af: wat kan er eigenlijk nog qua humor? Satire is tegenwoordig een cabaretier of een presentator met een pennetje in zijn hand die ons de maat neemt.”
‘De tv-wereld waarin iedereen over elkaar heen valt’
Zo vroeg hij zich ook af of ‘mensen uitvergroten zoals in De TV Kantine‘ vandaag de dag nog kan. En precies op dat moment zegt hij een scène voor zich te zien. Met natuurlijk Tim Hofman in de hoofdrol van de fantastisch bedachte scène. (Mensen uitvergroten kan helaas niet meer in deze tijd waarin mensen overgevoelig zijn, maar dat ter zijde).
Carlo heeft bedacht dat Tim dan op onderzoek uitgaat. Hij wil er nog niet te veel over vertellen, omdat hij dit ook echt wil gaan maken. Wel verklapt hij dat de aflevering zal gaan over ‘de tv-wereld waarin iedereen over elkaar heen valt’. Hij wil dit graag gaan relativeren aan de hand van De TV Kantine.
Maar godsammekrake… Wat is dat een verschrikkelijk programma! Juist daarom zou het wel vermakelijk zijn als Jan en Dennis worden nagedaan. Een ding weet je dan zeker: als Carlo Boszhard het gaat nadoen, wordt het wel weer om te janken.
‘Ik wil de deuren van de kantine weer openen’
Ooit stopte het programma, omdat (volgens Carlo) ook het imiteren van mensen hem begon te irriteren, omdat iedereen het ging doen. Maar nu zegt hij: “Nu we niet meer Deepfaken, Koefnoen-en, en Spijkers met koppen slaan, wil ik de deur van de kantine weer open.”
Vroegahhh was dit helemaal een leuk programma. Tegenwoordig is men alleen maar blij dat het gestopt was en nooit meer is terug gekomen. In 2010 won De TV Kantine nog een Gouden Televizier-Ring, maar die tijd is toch echt wel al 12 jaar voorbij. De boomerhumor is er nu wel af. Nou, ja, probeer het vooral, Carlo! Dan hebben we weer iets om met elkaar om te lachen (of eigenlijk te huilen).