Jan Roos: Ik schaam me dood voor mijn familie

Ik ben er normaal niet zo van om de vuile was buiten te hangen. Naast dat mijn privéleven bijzonder oninteressant is gaat het ook niemand een reet aan. Dat kan je hypocriet noemen voor iemand van een juicechannel en dat is het wellicht ook. Toch vind ik dat problemen in mijn leven niet iets is om uit te venten. Publieke figuren die dat wel doen hebben aandacht nodig en zijn niet beroerd om daarvoor alles maar te delen.

In het schrijnende geval van mijn familie heb ik er lang voor gekozen om het buiten de media te houden. Het is al beschamend genoeg, maar om het nou ook nog eens uit te meten zodat iedereen mee kan genieten gaat mij echt te ver.

Tot afgelopen Koningsdag. Ik werd uit het niets op mijn smoel geslagen door mijn oom, de vader van Saskia Noort. Saskia is de bekende schrijfster en dus mijn nicht. Op een dag vond zij het nodig om mij in het openbaar aan te vallen op Twitter. Het was een vrij zielige manier om aan te tonen dat ze deugt. Ik wilde de politiek in en dat wilde zij op een of andere manier dwarsbomen door mij op social media voor van alles en nog wat uit te maken. Ik deelde wat plaagstootjes terug door te zeggen dat ze nu vast geaccepteerd zou worden in de Grachtengordel en dat ze het politiek correcte handboek wel had uitgespeeld. Het ging van kwaad tot erger.

“Op een dag vond zij het nodig om mij in het openbaar aan te vallen op Twitter”

Haar ouders begonnen zich ermee te bemoeien en vonden het nodig om mij uit te schelden als ze me tegenkwamen. Dat gebeurde meestal als ik ze bezopen in het dorp tegenkwam en zij op volle terrassen begonnen te gillen. Om je kapot te schamen natuurlijk.

Saskia ging verder door mij in interviews door de stront te trekken en mij als vet varken af te beelden onder een column van haar in het Algemeen Dagblad. Ik reageerde nooit op verzoeken van de media om eens te vertellen over de ruzie in de familie. Vooral om mijn ouders te sparen, die doodongelukkig zijn door de scheuring die Saskia heeft veroorzaakt in de kleine familie.

Een half jaar geleden kwam ik mijn oom en tante weer tegen en ze begonnen me weer voor van alles en nog wat uit te schelden op straat. Ook kreeg ik te horen dat ze me nog wel zouden pakken. Dat kwam dus met een vuistslag in mijn gezicht op Koningsdag. Ik verloor mijn bril en na wat meer klappen heb ik hem van me afgeschopt. Ik deed aangifte (aangezien ik weet wat er gebeurt als je dat niet doet) en kreeg uiteindelijk een telefoontje van de recherche dat ik voor verhoor moest komen als verdachte. Ik vroeg nog of ze niet een foutje maakte, maar het bleek dat er ook aangifte tegen mij was gedaan. Mijn tante, die helemaal niet aanwezig was toen haar dronken man mij sloeg, was opeens getuige van het hele gebeuren.

Gelukkig hebben politie en justitie door alle leugens en bedrog heen geprikt en moet hij voorkomen voor mishandeling. Ik zou deze hele gang van zaken verder hebben verzwegen als ik niet wist dat zij aan iedereen die het wilde horen hebben verteld dat ik hem aanviel en dat Saskia heeft verzonnen dat hij in het ziekenhuis lag door mijn toedoen. Ik schaam me kapot voor deze mensen, maar ik moet mijn verhaal wel doen om hun leugens te ontkrachten. Walgelijk, maar waar.