De spanning rondom het Eurovisie Songfestival is weer ouderwets om te snijden. In een traditie die inmiddels net zo vertrouwd is als glitterpakken en modulatietrucs, duikt Nederland weer vol goede moed de Europese popkermis in – dit jaar vertegenwoordigd door Claude, een jonge zanger met een opgewekt liedje en volgens sommigen de verkeerde huidskleur.
Cornald Maas – hofleverancier van alles wat ook maar ruikt naar Eurovisie – laat zich in het AD van zijn meest diplomatieke kant zien. “Maar ook nu hoorde ik al: Hebben jullie wel bedacht dat er in Oost-Europa niet op zwarte mensen wordt gestemd?” deelt hij luchtig mee.
Maas doet echter alsof dit allemaal geen invloed heeft. “Dan antwoord ik: zelfs al zou dat wáár zijn, dan is het geen punt van overweging. Al is het wel opvallend dat er zevenendertig landen meedoen en de enige zwarte leadzanger uit Nederland komt.”
Claude, het wandelende visitekaartje van Nederland
Toch is Cornald vol lof. “Wat mij betreft zijn Claude én zijn song het best denkbare visitekaartje van het huidige Nederland. (...) Claude zoekt met zijn verbindende kracht de media juist op,” jubelt Maas, “met het verhaal van zijn jeugd in Congo en daarna in een asielzoekerscentrum, hoe hij van daaruit met zijn familie een bestaan heeft weten op te bouwen. Ik vind dat heel sterk.”
