Twee minuten stilte, een koninklijk bloemetje, een militaire trompet en Dick Schoof die erbij stond alsof-ie zelf nog in het verzet heeft gezeten. En geloof het of niet: het verliep zowaar rustig. Ja, echt. Geen boe-geroep, geen klimaatactivisten die zich vastlijmden aan Willem-Alexander, en geen dolgedraaide gek die met een megafoon over het monument schreeuwde.
Herdenking
Minister Dick Schoof – normaal het gezicht van de nuchterheid en betonharde noto's en besprekingen– stond daar plotseling met een persoonlijk verhaal over zijn opa, Wim Pommerel. Die zat in het verzet, vocht tegen de nazi’s en werd vlak voor de bevrijding keihard gefusilleerd in Limmen. Geen heldenverhaal met veel tromgeroffel, maar het soort tragiek waar de gemiddelde Netflix-serie drie seizoenen op zou teren.
Volgens Minister Dick Schoof zijn het precies die mensen die het verschil maakten: “Moedige mensen, die besloten dat het zo niet langer kon.” Niet de types die met een megafoon op een museumplein gaan schreeuwen, maar de stille helden. Degene die dicht bij zichzelf bleven, bij “het kleine”.
Één incidentje
En ja, op één klein incidentje na verliep het allemaal opvallend rustig. Geen protestgroepen, geen gegil, geen plakacties. Waarvoor hulde. Blijkbaar kan Nederland zich nog steeds twee minuten gedragen als een beschaafd volk, mits er geen Twitterdraadje met 300 hashtags in de buurt is.
Rust verstoord op de Dam tijdens 2 minuten stilte. pic.twitter.com/GltyvHmHAI
— Bob van Keulen (@BobHGL) May 4, 2025
Rust verstoord op de Dam tijdens 2 minuten stilte. pic.twitter.com/JVMxkckNlD
— Bob van Keulen (@BobHGL) May 4, 2025
Kortom: een waardige herdenking. En Schoof? Die zette ineens z’n bril af en liet even zien dat er onder dat technocratische pantser tóch een mens schuilt. Maar maak je geen zorgen, morgen zit hij gewoon weer met z’n kladblok op het ministerie. We moeten door, weet je nog?
