Na een decennium afwezigheid in de theaters staat musicaldiva Chantal Janzen weer op het toneel — en dat niet alleen, ze lijkt nauwelijks een dag ouder geworden sinds haar debuut in Tarzan. Haar comeback wordt niet alleen gevierd met een ovationeel applaus, maar ook met vragen. Veel vragen. Zoals: hoe dan?! Botox, mensen. Gewoon botox.
Back on stage, met of zonder rimpel
Na tien jaar maakt Chantal Janzen haar rentree in de musicalwereld. Een comeback waar menig theaterliefhebber een staande ovatie voor overheeft — Ze straalt als vanouds. Alleen, dit keer met nét iets minder expressie boven de wenkbrauwen. Want in haar magazine &C is Chantal openhartig over botoxgebruik.
Ze vond laatst een oud paspoort en dacht: "Ik zie er nu beter uit." Maar wat zegt dat eigenlijk? Dat we op ons 28e nog zoekende zijn, op onze 40e eindelijk weten wie we zijn — en dat een beetje synthestische schoonheid in de kaaklijn niet iets is om te verbergen, maar om te vieren?
De hamsterkop, de zon en de prik
Toen Chantal op haar 33e van een zonvakantie terugkwam met een paar streepjes op haar voorhoofd, dacht ze: botox! Maar is het probleem dan je huid — of het idee dat elke rimpel een fout is? Een gezicht leeft, lacht, fronst en voelt. Is dat niet waar schoonheid juist zit?
Leco van Zadelhoff, de flamboyante stylist die niet bang is voor een spuitje botox of een pittige mening, zei het treffend: “Je bent aan niemand verantwoording schuldig.” Precies dus go girl laat je volspuiten. Maar dat geldt dan misschien ook voor het tegenovergestelde. Je hoeft niets te laten doen om erbij te horen. Je hoeft jezelf niet glad te trekken om mooi te zijn.
Stop de tijd? Waarom eigenlijk?
Ouder worden? Taboe. Je huid die besluit om de zwaartekracht te volgen? Not done. Maar gek genoeg: terwijl we massaal willen dat alles hetzelfde blijft, de natuur mag niet meer veranderen, het klimaat moet gecontroleerd worden als een thermostaat, mag alleen de bevolkingssamenstelling tot in den treure veranderen
